Çevrimdışı

Sokağa çıkmayı geçiriyorum bir an aklımdan, amaçsız dolaşmayı… Küçük insanlara yapışa yapışa dolaşmak... Ben yapışmasam da onlar yapışkan. Çıkmamalıyım. Şu koltukta pek iyi tanımadığım kendi kendime oturmalıyım. Bu da özgürlük işte, ben bunu yeni keşfettim. Uyumak, öldürmek işte bu özgürlüğü, uyumamalıyım. Uyumanın uyumsuzluğunu kendi kendine anlatabilmiş olmaktan sevinç gibi bir şeyler duydum. Bir yudum daha aldım rakıdan. Kibritten artırmak için değil sigarayı sigaradan yakışım. Fakat kutudan da vasati kırk çöp çıktığı bilinen bir gerçek…

Ferhan Şensoy * Düşbükü