Çevrimdışı

Üç deniz ötesi kitabından ...

Sonya mahmur gözlerini, son ziyareti olan mina-renin tepesinden indirip, Enes’e canın derinliklerinden sökülen pırıltılarla bakıyor... Mahcup, hatta hassasi¬yet taşıyan bir sesle hitab ediyor:
— Enes, şu önünde durduğumuz kiliseyi, uzaklar-dan güneş çarptıkça parıldayan minarenin burcunu görebiliyor musun?
Enes, önce Sonya’yı garip bakışlarla tahlile çalışı¬yor, sonra, gözlerinin içine kurşunlanmış bir insanın acılı mimikleriyle bakıyor... Buruk bir hissiyat, kor¬kak, ürperti li bir çehrenin üzerinde budak deliği gibi duran gözler anlamım yitirmiş, mat, donuk bir hale gelmiştir artık. Neşesi sönen dudaklarında titrek bir ses cevap vermeye çalışıyor:
— Evet, derken adeta inlemektedir... Görmekte-yim?...
Sonra Enes’i deşeliyor, üzeri küllenmiş duygula¬rın açılmasını istiyor... Enes şüpheci bir tavırla, mu¬hatabını süzüp saf bir hitapla sadece:
— Görmekteyim, diye bitiriyor. Sözün kapanma¬sı için başka yerleri, başka manzaraları gözetliyor... Fakat Sonya ısrarını sürdürüyor:
— Sence neyi ifade etmektedir gördüklerin?
Bu soru, bu ısrar Enes’in hissiyatım kanştırma- ya kafidir. İçinde söndürmeye çalıştığı vehim, yeniden diriliyor vicdanında. Soğuk bir ter basıyor bedenini. Sonya Enes’in alnında tomurcuklanan sıkıntı terleri¬ne bakıyor, sorusunun cevabım bekliyor merakla...
Kilitli ağızların açılışı, fikir hürriyetinin ilam mı diye bakıyor Sonya’nm gözlerinin içine. Enes’in, ür¬kek bakışlarından serpilen puslu pırıltılarından bir şey-
ler anlamak istiyor Sonya. Buruk bir acıyla derinleş-tiriyor nefesini:
— Cevap vermeyebilirsin, diye mırıldanıyor...
Lâkin kırıldığını sezdiriyor davranışları...
Enes, oldukça zor durumdadır artık... Her zaman¬ki gibi fikirlerini yutkunup, üzerine rejimin alternatif tanımayan kelepçelerini vuruyor. Bir cevap şekli arı¬yor yorgun beyni... Ne zevahire dokunacak ne de yü¬reğinin başında zehirli hançer gibi durabilecek... As¬lında iyi bilmektedir rejimin oyunlarını. Onun için hep kuralına göre oynamak taraflısıdır. Açık vermeden...

A. G. Yıldız