| Cevap: Bazen olur öyle
Hayatta değerini çok sonradan anladığımız şeyler var.
Başında dururken, anneden yiyilen bir azar, daha sonra kursağa inen sıcak bir lokmanın her şeyi yumuşattığı o anın tasviri de zor.
Ya akşam üzeridir ya sabah seyridir.
Birazdan sofraya inecek o ekmek. Sadece ekmekle mutlu olunabilen zamanlardı onlar.
Bir tebessümdür yüzündeki kızarıklık, utangaclık.
Seyre dalmış yaşamı,yaşamda un ufacık görülen minik bir bedeni !
Ve çoçuklar,çoçukluğumuz !
Yaşama çelik gibi sarılmış elleri,düşlerini satmış diğer ''büyük'' insanlara.Ama hiçbir nem alamamış.
Ufak cüssesiyle meydan okuyor tüm çirkinliklere ve kötülüklere, kocaman yüreğiyle..
Ve büyüdü işte ! Oluruna bıraktı,
Olurmuş böyle şeyler.
|