Anlıyorsun değil mi?
Sabaha karşı 6'da yatıp, 9'da kalkan bir varlık olarak.
13.00 gibi bir uyumuş of, 16.00'da kalktım iyiyim.
Uykuya açlığım doydu galiba (:
Gece coktan bitti bak..
Bak ben yine fark ettim yeniden unuttuğum her şeyi ve o zaman anladım.
Kendi yalanlarımda kaybolurken,
esasında senin gerçekliğini yitirdiğimi..
Aslında olmadığım beni ne kadar iyi bildiğimi,
önce sevildiğim yalanını söyledim herkese.
Hepsinin bildiği ya da hiçbirinin bilmediği!
Ya da bilmesi bile gerekmediği...
Sonra bir maske taktım yüzüme, farzet ki palyaço gibi gibi.
Ve, olduğum.
Olmadığım.
Olamadığım.
Olmam gereken.
Olmak istediğim ve istemediğim.
Olmamı istediğin, ne varsa gerçekleştirdim.
Ne kadarı doğru, ne kadarı yanlıştı bilinmez.
Nokta konmuş en güzel hikâyemsin, fark etmez.
Canım acısa da, artık kanamıyor desem.
Kimseye, bana bile bir şey ifade etmez.
Böyle zamanlarda, çok mu yazıyorum, yoksa boş mu?
Kestiremiyorum.
Dışarı çıkmak istiyorum, Alsancak'ta dibine kadar içmek.
Sohbet etmek dostlarla.
Çok şey istiyorum bazen..
Pazartesi okula gideceğim, yani artık gideceğim.
2 gün boyunca 12 sınav falan bekliyor galiba beni.
Ne güzel değil mi?
Şu okul bitse de kurtulsak.
Grafiker olmayacağım okulun, nazını çekiyorum.
Seçimlerimi seveyim, seçimlerimi.
Mavi, benim canımdır.
Kırık Bej'de ayrı.
Hı sahi, insanların bu özenme ile özentilik kavramlarını ayırt edememesinden.
HAZ ALMIYORUM.
Bir de bir şey varmış gibi, onu savunan saygıdeğer arkadaşları.
Nick tapulumuymuş, bilmem ne.
Arkadaşım burada herkes nickiyle tanınınır.
Ayşe, Cansu olanları söylemiyoruz elbet.
Nick ayrıdır, isim ayrı.
Gelmiş, emocul hareketlerle dolu. Ekürüsüyle bir havalar bir havalar..
Hey Allah'ım.
Neyse..
Ben şimdi mantı yapıyorum canım. :*
Sos ve bol sarımsaklı yoğurt ile.
Öpüyorum, gidiyorum.