| Bağlasınlar Dilimi
Gitme diye bağırıyor içim, gitme diye, susturamıyorum yüreğimi. Dilimi bağlasınlar, dilimi, sana gitme dememek için geçiriyorum avuçlarıma ellerimi…
Yazsam kağıtlardan fırlayacak sözlerim, gitme diyorum sessizce. Bu ne bencillik diyor aklım, susuyorum biraz, sen bavulları hazırlıyorsun, küsüyorum. Küsmesem gitme diyeceğim, gitme!
Aşk eskidi biliyorum. Biliyorum deli bir kaçmak isteği düştü içine, hepsini biliyorum. Bir zamanlar ben de böyle gitmiştim ya birilerinden, onları anımsıyorum. Dilimi ısırıyorum….
Neler geçiyor içimden, neler söylemek istiyorum ama hep gitmeye uzanıyor sözlerim. Sonra geçmişe yolculuk yapıyor zihnim, tozlanmış hatırları çıkarıyorum yerlerinden, söyleniyorum. Çok kadınca…
Bağlasınlar dilimi, sana gitme dememek için bağlasınlar. Söndürsünler kalbimin orta yerinde kor gibi yanan şu ateşi…
Hatta gözüm görmesin gidişini, kör olsun bir süre. Sonra dönüp bakayım, sensiz bir evi göreyim, eşyaları, camı, buğusunu…
Bağlasınlar dilimi, sana gitme demeyeyim. Aklımın oyunu olsun hepsi mesela, düş olsun, bir anda uyanayım. Sen yine gülümseyen bir rüya görüyor ol koynumda, ben huzurla tekrar uykuya dalayım.
Bunların hepsi oyun olsun mesela, biraz sonra gel ve şaka yaptım, kandırdım de. Demeyeceğini bile bile susmuyor içim, bağlasınlar dilimi.
Deniz olsa gönlümde kururdu feryadımdan. Sen görmüyorsun, duymuyorsun ama çığlıklarımla yırtıldı gökyüzü, gitme!
Bağlasınlar dilimi, bağlasınlar sana gitme demek için çırpınan yüreğimi, ellerimi, sesimi… Bağlasınlar dilimi, sana gitme demeyeyim… Demiyorum, sustum…. Kapıyı çarpıp çıktın, sözüm bitti… Arkandan koşup camdan bakardım ama gücüm yok… Bağladılar ömrümü… Gitme…
Candan Ünal
|