| Şizofren Tanrının Çocukları
Şizofren Tanrının Çocukları
Buz tutmuş kalbimle şizofren cehennemine fırlatılmıştım..
Palavra dolu, güldüren yalanlarla eriyordum yavaş yavaş,
Çözüldüğüm her dakika uyanıyordu aşk yavaş yavaş,
Gördüğüm her adam o adamı hatırlatıyordu bana!
Bana dokunan eller, kirli bir aşk sicilimin olduğunu yüzüme tükürüyordu..
Nazik bir " merhaba " der gibi alıyordu beni içine.
Derinleşiyorduk bu sıcakta, buzlarımdan çözülüyor aşka dokunuyordum
Sıcak ve samimi kokusu kavrıyordu düşlerimi, aklımla çelişip duruyordum
Düşüdükçe daha çok arzuluyor daha çok yanmak istiyordum cehennemlerinde..
Şizofren tanrının çocuklarıydık biz. Her ateşte birbirimize doğuyorduk..
07.04.2012
Burce
Konu Chelt tarafından (27 Nisan 2012 Saat 17:16 ) değiştirilmiştir.
|