Çevrimdışı

Bak bana.
Doğmuşum ruhunun gitarında.
Akordunda göreceksin fedakarlığımı.
Ben seni sevdikçe melodik.
Bazen melankoli bazen uçarı dünya.
Biz böyle deliydik.

Hiç ederken aklımın yaralarını.
Bir yerde anım vardı.
Bir anne ağlıyordu: “Evladım diyerek!”
Giden geri dönmez.
Dönse bile
Ne kadar kalmıştır ki…

Soruyorum sana aşk.
Ben piyanoya dönüştüm.
Dönüştüğüm aslında O.
O’dan bana kaçan her nota
Beni ben eden yaşam.
Ömrümün uçan turnaları.
Son göklere doğru giden
Derinliğin kıvrımları.

Seni çiziyorum kenarsız kalemimde.
Seni yaşıyorum
Son nefesten sonrasında.
Seni öldürüyorum
Kendi ölümsüzlüğümün içinde.

Bu şiirler rüyalı bir hendektir.
İçine girenin düşüdür
Acı denen uyanışta.
Bir ikram bir şaraptır
Olgunluğun hudutsuzluğunda.
Büyük ruhun isyanıdır
Yücelik denen saltanatta.
Ve aşkı ölümsüzleştirendir
Keşfettiğim bütün yaşamlarımda.

Kudret Alkan / Ispartakule