Çevrimdışı

Bu haftayı bitirdik, pek iyi oldu.
Yarın İngilizce var, ağlamak istiyorum yine uyku yok.
Ve Pazar günü, asla uyandıramayacak kimse beni, hayatla ilişkimi keseceğim.
Pazartesi boş olmam da ayrı bir keyifli olacak.
Ozan'la Didem'i de yolladık Eskişehir'e dün, şimdiden özledim.
Cuma günü vizeler biter, anında Eskişehir'deyiz.
Arkadaşım barda işe başlamış, çok iyi oldu bu, güzellik yapar bize.
Büyük ihtimalle kalacağız 1 gün ve sonra Gamze'm Muğla'ya gel diyor.
Eh tabii hatun alıştı oralara, Ankara'yı gözümü görür.
Tam emin değilim ama onun yanına da gidebilirim.
Çok seviyorum, içimde çok büyük bir sevgi patlaması var.
İnsanları geçtim.
Kuşu, böceği, kelebeği de.
Metro raylarını seviyorum, kırık kaldırımları, üzerindeki büyükşehir belediyesi yazısının bir kısmı silinmiş ve sevgili isimleriyle dolu bankları, midemi ağzıma getiren salıncakları, kayarken hızımı alamayıp çakıldığım kumu, karşıdan karşıya geçerken önüme serilmiş yaya geçidini seviyorum.
Falan filan işte.

Öyle uzaktan uzaktan hiç konuşmadan, nasıl da bağladın beni?
Göksel patlıyor, acil Uzaktan - Yalnız kuş.
Aşırı özlem.
Farkındaysan oturup melankoli yapmıyorum.
- Hayır olamaz, kaybediyorum yeteneğimi. ( Oh iyi iyi )
Çav bella..
- aklıma sardım seni.

__________________

If you can't measure it, it doesn't exist.