[Duino Ağıtları | Rilke] - Onuncu Ağıt



«Gitmesi gerektir artık ölünün; sessizce götürür
Yaşlı Yakınış onu derin boğaza;
orada, ay ışığı altına ışıl ışıl:
Sevinç pınarı. Saygıyla
adını söyler onun, der ki: İnsanlar için
taşıyıcı bir ırmaktır.-

Dağın eteğinde dururlar.
Sarılır delikanlıya, ağlayarak.

Yapayalnız çıkar şimdi ilk-acı dağlarına,
ayak sesleri bile yankılanmaz olur ses vermeyen bahttan.»



«But the dead must away
and silently the Elder Lament
leads him as far as the Arroyo,
where gleaming in the moonlight
springs the source of joy.
With reverence she names it,
saying: "Endlessly it flows
into the world of men."

They stand at the mountain's foot.
Weeping, she embraces him.

Alone, he starts his climb
up the peak of Primal Pain.
Not once do his footsteps echo
from this soundless path of fate.»