Fasil : TECRÎD`İN METNİ
Konu : Fetret-i vahy;İlk vahyin gelişi
Ravi : Ümmü`l-mü`minîn Âişe
Baslik : RESÛLULLÂH`A İLK VAHYİN NASIL GELDİĞİNE DÂİR HAZRET-İ ÂİŞE HADÎSİ
Hadis : Şöyle demiştir: Resûlu`llâh sâlla`llâhu aleyhi ve sellem`in ilk vahiy başlangıcı uykuda rü`yâ-yı saliha (yani sıdıka) görmekle olmuştur.
Hiçbir rü`yâ görmezdi ki sabah aydınlığı gibi vâzıh ve âşikâr zuhûr etmesin.
Ondan sonra kalbine yalnızlık muhabbeti ilkâ olundu. Artık (Cebel-i) Hırâ`daki ğâr içinde halvet-güzîn olup orada ehlinin nezdine gelinceye kadar adedi muayyen günlerde tahannüs -ki teabbüd demektir.- eder ve yine azıklanıp giderdi.
Sonra yine Hadîce nezdine avdet edip bir o kadar zaman için yine azık tedârik ederdi.
Nihâyet Resûlu`llâh salla`llâhu aleyhi ve sellem`e birgün Ğâr-ı Hırâ`da bulunduğu sırada (emr-i) Hak (yâni vahiy) geldi. Şöyle ki Ona Melek gelip..
yâni "Oku" dedi. O da "Ben okumak bilmem." cevâbını verdi.
Zât-ı Akdesi Risâlet-Penâhî buyurur ki o zaman Melek beni alıp tâkatim kesilinceye kadar sıkıştırdı.
Sonra beni bırakıp yine dedi. Ben de ona "Okumak bilmem." dedim.
Yine beni alıp ikinci def`a tâkatim kesilinceye kadar sıkıştırdı.
Sonra beni bırakıp yine dedi. Ben de "Okumak bilmem." dedim.
Nihâyet beni yine alıp üçüncü def`a sıkıştırdı. Sonra beni bırakıp..
dedi. Bunun üzerine Resûlu`llâh salla`llâhu aleyhi ve sellem (kendisine vahyolunan) bu âyât-ı kerîmeyi bi`t-telâkkî (korkudan) yüreği titreyerek döndü ve Hadîce binti Huveylid`in nezdine girerek "Beni sarıp örtünüz, beni sarıp örtünüz." dedi.
Korkusu zâil oluncaya kadar vücûd-i mübârekini sarıp örttüler.
Ondan sonra (Hazret-i Resûl salla`llâhu aleyhi ve sellem) vukû-ı hâli Hadîce`ye naklederek "Kendimden korktum." dedi.
Hadîce radiya`llâhu anhâ: "Öyle deme, Allâh`a kasem ederim ki Allâhu (Zü`l-Celâl) hiç bir vakit seni utandırmaz (mahzûn etmez).
Çünkü sen akrabâna bakarsın, işini görmekten âciz olanların ağırlığını yüklenirsin,
fakîre verir, kimsenin kazandıramayacağını kazandırırsın, misâfiri ağırlarsın,
Hak yolunda zuhûr eden havâdis ve mühimmâtda (halka) yardım edersin.
" Bundan sonra Hadîce (radiya`llâhu anhâ) Hazret-i Resûl-i Ekrem`i (salla`llâhu aleyhi ve sellem) birlikte alıp ammizâdesi Veraka b. Nevfel b. Esed b. Abdü`l-Uzzâ`ya götürdü.
Bu zât, zamân-ı Câhiliyyette dîn-i Nasrâniyyete dâhil olmuş bir kimse olup İbrânîce yazı bilir ve İncil`den meşiyyet-i İlâhiyye taallûk ettiği mikdârda öteberi yazardı.
Veraka gözlerine amâ târî olmuş bir pîr-i fânî idi.
Hadîce radiya`llâhu anhâ Veraka`ya: "Amûcam-oğlu, dinle de bak, kardeşinin oğlu ne söylüyor." dedi.
Veraka: "Ne var kardeşimin oğlu?" diye sorunca Resûlu`llâh salla`llâhu aleyhi ve sellem gördüğü şeyleri kendisine ihbâr etti.
Bunun üzerine Veraka dedi ki "Bu gördüğünü, Allâhu Teâlâ`nın Mûsâ (salla`llâhu aleyhi ve sellem) ya tenzîl ettiği Nâmûs (-ı Ekber)dır.
(Yâni Sâhib-i Sırr-ı Vahiydir.) Âh keşki senin da`vet günlerinde genç olaydım.
Kavmin seni çıkaracakları zaman keşki ber-hayât olsam!".
Bunun üzerine Resûlu`llâh salla`llâhu aleyhi ve sellem: "Onlar beni çıkaracaklar mı ki?" diye sordu.
O da: "Evet. (zîrâ) Senin gibi bir şey getirmiş (yâni vahiy tebliğ etmiş) bir kimse yoktur ki düşmanlığa uğramasın.
Şâyed senin da`vet günlerine yetişirsem sana son derecede yardım ederim." cevâbını verdi.
Ondan sonra çok geçmedi. Veraka vefât etti.
(Ve o esnâda) Fetret-i vahiy vukû` buldu (yâni bir müddet için vahiy inkıtâa uğradı.)