Duino Ağıtları - Birinci Ağıt

"Tuhaf şey elbette, artık şu yeryüzünde oturmamak,
unutmak bundan böyle daha yeni edinilmiş alışkıları,
insanca geleceğin anlamını verememek
güllere, vaatlerle dolu öbür şeylere;
o sonsuz korkulu ellerde ne idiysek
onu artık olmamak ve öz adını bile
koyup gitmek bir kırılmış oyuncak gibi."


"Still, it is peculiar to inhabit the Earth no longer,
to no more practice barely-learned customs,
for roses and other especially auspicious things
to have no significance for a human future;
what one was in endlessly anxious hands,
to be no more, and to leave behind
even one's own name like a broken toy."