Selam, Ted.
Sana uzun zamandır isminle hitap etmiyordum değil mi?
Soyutladım iyice kendimi, çevremden, arkadaşlarımdan, ailemden.
Gülümsemelerim bile 5 saniyelik artık.
Niye? Neden? deme, bende sebebini bilmiyorum.
Fonda Nev, dilimde düğümler, söz geçmiyor ki kalbime?
Mecâlim yok anlat diyorsun ya bendeki usul kıyâmeti?
Bugün doktora gittim, artık 4 gözüm çohoş yahu.
Fazla kitap, fazla pc = 4 göz Nava Vaner.
Ağlamak gerekiyor bazen.
Kaybedenler Kulübünde dendiği gibi; bazen insan ağlıyor baya baya.
...
Hani kendinden bıkıp kalabalıklara çıkarsın ya, ya da kalabalıklardan kaçıp kendine sığınırsın.
Neden sonra farkedersin, sen ne kadar kalabalıksın,
kalabalık ne kadar sen...
Ve sonra sıyrılabilmek için farkettiğin senden,farklı kalabalıklara yönelirsin.
Ya da aynı kalabalıktan sıkılıp başka senlere.
Ve sonu gelmez kaçışın,yine arayışın,hala umudun,beyhude bekleyişin,
Ve her seferinde hayallerin biraz daha kırıklığının.
Geçen zaman mı,
Yoksa hayat mı,
Anlamazsın.
Sen de sahtesin herkes gibi, kalabalık da gerçek en az sen kadar.
Ve bir dost ararsın kendine renkli zarflar arasından.
“Hadi arkadaş olalım.”, dersin birilerine,
“Ben ısmarlıyorum.”
Bir tatlı azap hissedersin.
Acı gülümseyişler...
Kadim gözyaşı damlaları...
Psikosomatik kahkaha tufanı...
Doyum “taa...” kendi başında hayatın,
Ölümün doğuşunda.
Bilirsin, evren hızlanan adımlarla koşmakta çürümeye,yok olmaya.
Anlatmak için anlamadığın anlamsızlığı
Bari hafızan genetik kopyalansın istersin.
Aman, boşver hele.
Sen zaten anlamazsın ki, başkalarına nasıl anlatasın?
“Bu akşam melekler kadar güzelsin.”, derler sana,
Melekler siyah giymezken.
Önce yalanları duyarsın sadece, sonra artık duymazsın.
Uykulara kaçarsın yine, seni yatağından kaçıran tek şey
gerçeküstü kabuslarmış,
Takma kafana, gerçeğe dönüyorsun ya!
Bir de saatin “tik-tak”larına...
Pastanın yalnız bir dilimini görmüşsün seni, hepsini tahayyül etsen,
Yine yazık olur sana, nasıl bir paradokssa tıkandığın,
Girişi var, çıkışı yok kapı.
Anlamaya çalışırken tüm anlamları yitirirsin.
Detaylardır takılıp kaldığın, özü unutturan sana.
İndikçe derine, gördükçe tersinden,
Sadede bir türlü gelemezsin, nereden daldığını hatırlamazsın ilk.
Her dehliz dallanır, budaklanır aşağılarda.
Sen bir oradan girer, öteden çıkarsın nafile.
Tam teolojik yaklaşımla bağlarken, sosyolojisinde tıkanırsın.
Psikolojiyle çözdüm derken, bu sefer felsefesine takılırsın.
09.02.2012
Perşembe * 23.12
Bugün günlerden hiç.
__________________
''Mükemmel olmamak, tek istediğim. Dünkü kendimden daha bir şey olayım yeter;
Daha yorgun, daha verimli, daha anlayışlı, daha umutlu, daha kırgın,
daha çok şarkı bilen, daha bile erken uyanan…
Mükemmel olmanın endişesinde muhteşem şeyleri kaçırmak istemem.''