Uzun zamandır hiçbir sabah böyle güzel uyanmamıştım, pamuk gibi kar yağıyordu... Çocuk gibi balkona koştum hemen. Ama sevincim çok kısa sürdü, bir süre sonra kar yağışı da bitti, sevincim de...Keşke yeniden yağsa pamuk gibi...

Hala uyku problemi çekiyorum. O ne kötü bir şeydir öyle ya, herkes uyurken gözlerinin hala açık olması berbat bir şey. Bir de benim gibi takıntılı bir insan uyuyamıyorsa hemen diyaloglar hazırdır: "Diğer insanlar uyurken ben neden uyuyamıyorum, neden ben!"

Aslında bir bakıma güzel de herkes uyurken uyumamak. Uyurken en suçlu adam bile öyle masum görünüyor ki size. Başının altından yastığını çekmek isterken birden onun üstünü örterken buluyosunuz kendinizi bir anne şefkatiyle.

Bir de şu var ki bu aralar beni anlatıyor;

Alıntı:

Benim hiçbir şeyim yok Salih. Uykum bile. Emrah Serbes