Çevrimdışı

Yağan karı bahane ederek, perdeleri aralıyorum günlerdir.
Kimse yok pencerenin ardında, kimse eğlenmiyor ama biri sorarsa eğer, öyle bir anlatıyorum ki.
Gülen çocuklar, mutlu çiftler, umutlu yürekler var..
Bunlar olmasını istediklerim, gördüğümden çok farklı yani, çok.
Ben ne görüyorum peki?
Günlerdir o beyaz boşluğa bakıp, ne görüyorum?
Filmlerde olur ya, ölürsün bembeyaz bir yolda yürürsün.
Nefes aldığımı unutup, o yolda yürüyorum işte günlerdir.
Çok beyaz, temiz, göz alıyor.
Kendine çekiyor beni bu yol, bu sonsuzluk.
Yine de kıpırdamıyorum yerimden, yine hareketsiz dalıp gidiyorum.
Sözde o beyazlığa, içte çok derine, içlere, içerime, belki dibe, en dibe.
Sonra. . .
Sorarlar derdin ne diye, derdim sana doymaz doymaz inan..
Derken şarkıda, gözlerimde kıpırdanmalar hissediyorum.
Hayır yapma diyorum, kontrolü elime alıyorum, en azından öyle sanıyorum.
Bir şeyler bulmak zorundayım, kendime gelebilmek için.
Kitabı açıyorum, neden hala yaşıyorum diyorum okudukça.
Neden hala her şey başkalarının istediği gibi devam ediyor.
Neden ben bu şehirdeyim?
Baktım olmuyor, bir kahve yapıyorum, en acısından.
Kendime geliyorum önce, sonra bu sefer bardağın beyazlığına sürükleniyorum.
Hiçbirinin işe yaramadığını çalan telefonla anlıyorum.
- Cansu bebeğim nerdesin?
+ Ee şey evde, yani evde olurum, bilmiyorum.
- Çıkalım 1 saate, kafamız dağılsın.
+ Toplamış mıydık ki? ( içimden neler diyordum aslında )
..
Sonra kendimi her mutsuz kadın gibi kuaföre atıyorum.
Hayır hayır, mutsuz olmakla alakası yok bunun diyorum, gerçekten de yoktu. Sadece portakala zeytin yakışmıyordu.
Boyanan saçlar ve o boyanın keskin kokusu, o da sarhoş etmeye yeterdi aslında, eğer kaybolmasaydım beyazlarda.
Ve sonra bitmek bilmeyen yol, korkak adımlar..
Adımların korkak olması buzdan kaynaklanıyor, yanlış olmasın.
Korkumuz yok. ( Araya esprili artistliğimi de sıkıştırmalıydım )
Yani anlayacağın,
Bu efkârın bir tarifi yâr, kitaplara sığmaz sığmaz inan..
Ne diyorduk biz?
Nefes alıyorsak, umut var demektir.
Ha bir de yetenek sizsinizde bir çocuk var, aklıma geldi.
Depresif sıtayla.

__________________

If you can't measure it, it doesn't exist.