Doğadaki Son Çocuk
Yazarı : Richard Louv Yayınevi : Tübitak Fiyatı : 12 TL Değerlendirme : Ciddi anlamda yayılmasını, herkes tarafından okunmasını istediğim bir kitap. Elimde gören herkes, okumak için sıraya girdi, bu da benim açımdan oldukça sevindirici bir durum. İçerik, cilt ve sayfa kalitesi fiyatına göre çok çok iyi, bu da tübitak farkı olsa gerek. Yüzlerce bilimsel araştırmaya yer verilmesi de etkileyiciliğini artırıyor. Akıntıya Karşı
Uzun bir yol vardı, derin yamaçlardan dağlara doğru. Bir çocuk bulutlara çıkardı, gördüğü düşün kanadıyla. Saçlarında bir yaz yağmuruydu, ellerinde nergis kokusu. Dünya inan ki bildiğin gibi değil çocuk... Hüsnü Arkan
1950 lerde, akıl hastanelerinin dönümlerce arazi satın aldığını ve hastalarını oralarda tedavi ettiklerini duymuş muydunuz?
Peki ya obezitenin, yüksek tansiyonun ve depresyonun televizyon, internet gibi teknolojik aletlerle geçirilen zamanlarla orantılı olarak arttığını biliyor muydunuz?
Yoğun iş hayatlarımızdan haftasonları kendimizi alışveriş merkezlerine atıyoruz. Akşama kadar vaktimizi orada geçirmemiz için her şey mevcut. Eve geldiğimizde boş vakitlerimizi tv ya da internet karşısında geçirmemiz için de öyle.
Benim 4 yaşındaki minik bir kardeşim çizgi film karakterlerini, şarkı sözlerini, dizileri çok iyi biliyor, çok zeki maşallah! ama ağaçları tanımıyor, köpek görünce ürküyor arkama saklanıyor, sarmaşık görünce koparıyor. Bilgisayar oyunlarında bile iddialı!
Tanıdık geldi mi bu çocuk?
Kitabın kapağında bir kız çocuğu var, yemyeşil çimenler üzerine serilmiş bir ip üstünde keyifle yürüyor. Bu çocuğun neslinin tükendiğinden bahsettiğinden olsa gerek kitap, resmin üstü yani çimenlerin devamı karanlık, simsiyah.
Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.
Fotoğraf : Minstrel, Yer : Trabzon
Sümela'ya ilk çıktığımızda içimden geçirmiştim ' bu kadar tırmanmaya ne gerek var, neden yapmışlar bu yapıyı buraya' İçindeki camsız pencerelerden birine oturup dinlediğimde, kokladığımda, rüzgarı ve yağmuru hissettiğimde ki huzuru başka bir yerde hissetmedim. 5 yaşındaki Minstrel'in ormanında yürüyordum sanki. Neden keyfim olmadığı zamanlarda kendimi varsa yağmura, yoksa deniz kenarına ya da yemyeşil ve dar patikalara attığımı da daha iyi anladım. Derelerin şırıltısından neden vazgeçemediğimi de.
Doğala yakın olmanın iyi olduğunu düşünüyordum hep ama geleneksel bir şeydi bu, bilimsel olanı da biliyorum artık.
Tabiatta vakit geçirmenin çocukların zekalarını, hayal güçlerini geliştirdiği, ağır depresyonları atlatamasa da stres ve depresyona karşı dayanıklılığı artırdığı araştırmaların ortak sonuçları arasında.
Hayvanat bahçelerine gidilmediğini eleştirse de kitap, oradaki hayvanların doğal ortamlarında olmadıklarından kendilerini gerçekleştirebildiğini düşünmüyorum. O nedenle hayvanat bahçesi ziyaretinin faydası konusunda tereddütteyim.
Kitap sonunda neler yapılabileceğine dair ipuçları var, ancak tamamının okunmasını ve araştırılmasını istediğim için paylaşmayacağım.
Son söz ; bu kadar zamanımı bilgisayar, televizyon başında geçirmek kendime yaptığım en büyük 'kötülük'müş.