Çevrimdışı

Seninle görmeden sevmeyi, dokunmadan hissetmeyi ögrendim ben. Hiç göremediğim ama daima hissettiğim gözlerinden bir yudum nefes alıp, sana yazıyorum yine. Yürek mürekkebiyle yazılmış onca karalamaya inat, seni yaşıyorum satırlarımda... Sen ve ben iki ayrı kentin sabahında aynı güneşle uyanan iki sevdalı, imkansızlığın içinde, yokluğun acı nefesinde sevgiyi soluyan iki yürek... Boşver be bitanesi..suyla ateşin geceyle güneşin birbirlerini sevmesi gibi imkansiz olsada aldırma.
Biliyor musun bitanesi.. yağmuru dilenen kuru toprak gibi her sabah hiç bilmediğim nefesini soluyorum ben. Güneşi bekleyen kuru yaprak gibi akşam kızıllığında gelecekmişsin gibi. Hep seni bekliyorum ben...