| Rüzgarname
Merhaba Mabed-i Husran'in En Kuytu Kosesin de SakLadigim GunLugum.
Farkindamisin Saat Gece Yarisini Epey Gecti.
Nemli Bir Cift Goz İle Hayata Umut BagLamak Ne Kadar Zor Diye Dusunurken AsLinda Bunu Dusunmenin BiLe Verdigi ZorLugu OmuzLarimda Hissettim.
Ve Sen...
Yine Kalem-i Aldirdin Elime.
Neden Hep Bunu Yapiyorsun?
Ben Seni Yazmak İstemiyorum ki.
O Kalem-i Kirip Bir Koseye Atmak İstiyorum.
Saatlerce AgLamak, Bagirmak, Haykirmak Hatta DeLiLer Gibi Gulmek İstiyorum.
Ama Yazmak Degil.
Yazdikca Esir Ediyosun Kendine. VazgeciLmiyorsun. Terk-i Diyar'dan EyLiyorsun.
EyLeme!
Mecburmusun?
Nedir Bu AciLiyetin?
Bir Kere de Sus! Sesini Cikarma.
İsittirme Feryatlarimi.
DuymasinLar.
Tamam Hadi İzin Verdim
Ama Kisa Kes Bu Gece.
Hissettirmeden Bas Yuregime.
Bir Ruzgar Gibi Esip Git Yamacimdan.
Ama Acitma, Kanatma, AgLatma...
Nokta Koymadan Once Hani O Sozumuz Vardi ya O Sozumuz !
DudakLarimdan DokuLdukce DokuLen O Soz!
Soyle Simdi.
-Sabrettigim Kadar MukafatLandir Beni Allah'im, AgLadigim Kadar DegiL !
__________________
Exy.. |