- Nedir seni insanlardan bu kadar uzaklaştıran ?
- Kendimi arama çabası
yahut bulduğumda kendimi, neyle karşılaşacağımın korkusu ..
- Hiç mi konuşmayacaksın peki ?
- Şu ân da konuştuğumu sanıyordum ama ..
- Bahsettiğim konuyu biliyorsun,
beni neden uğraştıyorsun ?
- Aynaya bakmaktan korkuyorum
çünkü ne zaman bakacak olsam geleceğimi görmekten,
onu sahiplenememekten korkuyorum ..
Bir şey oluyor bir ses mesela, beni başkalaştırmaya yetiyor ..
Ne zamana kadar diyorsun ya, kendimle barıştığım zaman, kendimi önemsediğim zaman, kendimi başka bir insanın yerine koyduğumda onun sıkıntısı ya da sevincini kendime eş değer gördüğüm zaman ..
Empati yapamıyoruz, biliyorsun .. Diğer insanların başka insanlara tahammülünün olmadığını, her şeyin menfaate dayandığını, bir merhabanın bile bin bir çıkara dayandığı bir yüzyılda yaşıyoruz .. O zaman birbirimize neden rol yapıyoruz ? Çok mu seviyoruz insanları ? Hayır ..
Hani demişler ya; delinin biri kuyuya bir taş atmış, kırk akıllı çıkaramamış diye ..
Sen bana diyorsun ki, rol yap ! Nasıl yapıldığını bile bilmiyorum ki, çıkıp bir insanın hayatını karartayım .. Diyelim ki kararttım, elime ne geçecek ..
Hadi ama, etrafına baksana ! Kaç mutsuz insan yürüyor sokaklarda .. Ellerinin ritmi adımlarına uymayan kaç insan !
Şimdi lütfen, beni yalnız bırak
dışarı çık
ve ışıkları kapa
anlayacağın bugün de kapalıyım yarınlara, insanlara, hayata ..