| Gece Nöbeti
Daha az seviyorum seni
Giderek daha az…
Unutur gibi seviyorum
Azala azala…
Aramızdaki uzaklığın karanlığında
Geçeler kısalıp gündüzler uzuyor öyle olunca
Daha az seviyorum seni….
Kendini iyileştiren bir yara gibi
Daha az…
Ve zamanla…
Sen geceyi tutuyorsun
Ben nöbetini…
Uzak dağ kışlalarında
Görmüyoruz birbirimizi…
Usul bir sis iniyor
Kopmuş yollara…
Işıgı hafif uykusu ağır koğuşlarda üzerini örtüyorum senin
Bir çığ gibi büyüyorsun rüyalarımda
Sevgilim, sevgilim
Yıldızları daha büyüktür bazı gecelerin
Nöbet kadar yanlızken öğreneceksin bunu da…
Artık daha az seviyorum seni
Unutur gibi ölür gibi
Daha az
Yeniden öğretiyorum kendime
Onca aşkın öğretemediğini
Yeniden öğretiyorum
Yanlızca sevdiğimi değil
Evladımı (seni) kaybettim ben
Kaç acı birden imtihan etti beni
Bir tek gece vardır insanın hayatında
Ömür boyu sürer nöbeti
Buda öyleydi
İyi ol…
Sağ ol…
Uzak ol…
Ama bir daha görme beni…
Murathan MUNGAN
|