Ay Sabaha Dökülürken Seviliyorsun
/çığlık çığlık düşer hasretin kirpiklerime
kapasam gözlerimde müebbetsin...
.......bilmiyorsun..../
her şarkının son kuplesinde iç geçiririm
bir bilsen nelerimsin ?
yaşadıklarımın temiz yanısın
sıradışı hikayemsin...
en sonunda kazandılar !
haberin olsun...
üflediler küllerimi
savruldum
yokum !
en uzun oyununu oynuyorum çocukluğumun...
anlıyor musun?
bir çocuğun meraklı gözleriyle bakıyorum yollarına
şafakların kızıllığı gizli yüreğinde...
uykusuzum...
önce ellerine dokunuyorum
kaybolmuşum...
doğduğum günü arıyorum
el veriyorsun !
kanayan göğsüme bastırıyorum
umudumsun...
dahası da var
çoktan unuttuğum ne varsa hatırlatıyorsun
tedirgin değilim dersem yalan söylerim...
gelmezsin diye çok korkuyorum....
tüylerim ürperiyor sesini duyduğumda
kapılıveriyorum rüzgarına...
na kadar sığmıyorsam içime o kadar çoksun...
özlüyorum !
yorgun omuzlarında uyandığım sabahları
dudaklarımda asılı kaldı gül tadı...
bakışların yazardı her sabah fermanımı...
susardım
gözlerimde ağlamanın ayıbı...
hatırlıyor musun ?
siyah çok yakışıyor diyordun ya bana
beyaz daha da çok yakışıyordu aslında
hani o devamlı kirlettiğin beyaz gömleğin
dün gibi aklımda...
yaramaz çocuklar gibi düşüyordun yanıma...
kaç kişi sevdiğine senin gibi bakardı
suçlu ama
sevdalı !
düşündürüyorsun !
perdeleri hiç açılmayan bir odada
leylakların rengine karıştık senle
bütün ömrü yakmak geldi içimizden
yetecekti tenimizin alevi,
her gece ay sabaha dökülürken
seviliyorsun !...
seviliyorsun !...
Nebile Aydın