| Cevap: Sorumluluk & Vurdumduymazlik!
Meşhurdur insanların kendi sorumsuzluğunu başkalarına yükleme huyu. Ben haklıyım, ben doğru olanı yapıyorum, ben uğraşıyorum, ben çabalıyorum gibi cümleleri kurarken kendilerini kandırma durumu da cabası olsun. Sorumsuzluk bir yana, üşengeçlik gibi geliyor bu durum. Sanki hepimizin katları, yatları varmış, büyüklerimizden bize miras kalacakmış gibi rahat yaşamaya alışmışız. Sorumluluklardan kaçmak felsefemiz olmuş. Rahatız işte, rahat. Belki sorun budur, rahatlık. Herkesi kasdetmesem de birçoğu için geçerlidir söylediklerim.
Heves.. Önce heves ederiz, bu işi yapacağım deriz ama vakit gelince kaçmak için bahane ararız ki şöyle bir durum vardır biz kaçtığımızı düşünmeyiz. Eminim bir şeyler ters gitmiştir ve o yüzden olmamıştır. Bunu söylemek en basiti, en kolayı. Kendi sorumsuzluğunu, üşengeçliğini '' hayırlısı buymuş '' cümlesine yükleyerek işin içinden sıyrıladabilinir. Sorumluluk insanın kendi vicdanına kalmış bir şeydir. Çocukken aşılanması gerekiyor ki, büyüdüğünde hem kendine hem de çevresine faydalı olabilecek durumda olsun.
Şöyle bir düşündüm de, aslında sorumluluk sahibi olmadığımı gördüm. Daha doğrusu çok üşengeç olduğumu fark ettim, iyi de oldu. ( Farkındaydım aslında, bir kez daha yenilendi sadece ) Verilen sorumlulukları yerine getirme konusunda sorun yaşamıyorum lakin konu kendi sorumluluklarımsa evet ben sorumsuz davranıyorum. Çabaladığım zamanlarda oluyor, yan gelip yattığım zamanlarda. Ama bir şekilde hayatımı idame ettirmek için çalışmak ve sorumluluk almak zorundayım, bunun elbette farkındayım. Ne kadar gariptir ki aslında her şeyin farkında olan insanoğlu, bir türlü bu durumu değiştirmek için uğraşmaz. Belki imkansızdır ama herkes kendi üzerine düşen sorumluluğu yerine getirirse, bir şeyler iyi gidebilir.
__________________ If you can't measure it, it doesn't exist. |