Mektuplar Mektuplar, mektuplar
Birbirini kovaladı günlerce
Masamda ardı sıra boş kağıtlar
Ellerim mürekkepli,
Sen ayrıldığından beri yazıyorum
Nereye gideceğini bilmeden.
Mektuplar mektupları doğurdu
Caddeler ıslak ve boş kaldı
Sen gittiğinden beri
Gökyüzü her gün ağlıyor
Hıçkırıkları inletiyor beni
Bir başınayım penceremde
Yalnızlıkla konuşuyorum.
Mektuplar sel oldu gitti
Kelimeler heceye esir düştü
Sözler yarım kaldı
Artık anmam 7.Sokağı
Beni bıraktığın günden beri
Güneş de selamlamaz oldu
Sevgi çiçeklerim soldu
Karanlıklar hüküm sürüyor.
Mektuplar, mektuplar
Yıllarca aradı seni
Bulamadı bulamayacak da
Ellerin ellerime
Gözlerin gözlerime
Değmeyecek bir daha
Kalbim adalarda kalacak denizlerin olacak
Bir tek senin karan olmayacak
Ve bu defter yine boş kalacak…