Çevrimdışı

Geçen bin yıl zarfında Davut'un krallık soyundan gelenler dünyanın dört bir yanına dağılmış, çoğalmışlardı. Beytlehem sayım için gelen bu topluluklarla tıklım tıklım doldu. Meryem ve Yusuf, bu nedenle yolcu hanında yer bulamadılar. Kimse, onlara kapısını açmadı. Yoksullukları göze batacak derecedeydi. Dahası Yahudiyeliler, Galileleri küçümserlerdi. Meryem ve Yusuf, hanın ahırında gecelediler.

Ahırda bulundukları sırada doğum gerçekleşti. Sahip oldukları birkaç parça çuha ile onu kundakladılar. Bundan daha büyük yoksulluk olabilir mi ? Ama bu, günahlıları kurtarmak için alçalan olağanüstü sevginin bedene girmesi olayındaki Tanrısal iradeye uygun düşüyordu.

Bu çocuğun doğumunu Meryem'le Yusuf'tan başkası bilmedi, oysa kayzerin fermanını herkes duymuştu. Yediden yetmişe tüm halk bu konu üzerinde konuşmuştu. Bugün ise tam tersi söz konusu; bu çocuğun doğumuyla ilintisi olmasa kayzerin fermanını kimsenin anımsayacağı yok ! İnsanlar, artık bu çocuğun yoksulluğunu soruşturuyorlar, kayzerin fermanını değil. Milyonlar, bugün Avgustos'un sarayına değil; Mesih'in ahırına akın ediyorlar.

İki bin yıl sonra yeryüzündeki en büyük kralların, en ünlü bilginlerin tapınma konusu olan bu yoksul çocuk ve içinde bulunduğu ahır düşünülmeye değer. Şimdi insanlar, O'nun çarmıhı önünde secde etmekle, öğretilerine uymakla övünüyorlar.

Daha bir günlükken kendisine saygı ile karışık yoğun sevgi gösterildi. Çünkü O, birinci Adem'in bozduğunu düzeltmek, ruhsal bir soy oluşturmak, sonunda da dünyamıza cenneti getirmek için beşeri babası olmaksızın kusursuz doğasında aramıza gelen ikinci Adem'di.

Yazan: George FORD