Çevrimdışı

Yahudiye Kralı Hirodes zamanında, Aviya bölüğünden Zekeriya adında bir kahin vardı. Harun soyundan gelen karısının adı ise Elizabet'ti. Her ikisi de Tanrı'nın gözünde doğru kişilerdi, Rab'bin bütün buyruk ve kurallarına eksiksizce uyarlardı. Elizabet kısır olduğu için çocukları olmuyordu. İkisinin de yaşı ilerlemişti.
Zekeriya, hizmet sırasının kendi bölüğünde olduğu bir gün, Tanrı'nın önünde kahinlik görevini yerine getiriyordu. Kahinlik geleneği uyarınca Rab'bin Tapınağı'na girip buhur yakma görevi kurayla ona verilmişti. Buhur yakma saatinde bütün halk topluluğu dışarıda dua ediyordu.
Bu sırada, Rab'bin bir meleği buhur sunağının sağında durup Zekeriya'ya göründü. Zekeriya onu görünce şaşırdı, korkuya kapıldı. Melek, " Korkma, Zekeriya " dedi. " Duan kabul edildi. Karın Elizabet sana bir oğul doğuracak, adını Yahya koyacaksın.Sevinip çoşacaksın. Birçokları da onun doğumuna sevinecek. O, Rab'bin gözünde büyük olacak. Hiç şarap ve içki içmeyecek; daha annesinin rahmindeyken Kutsal Ruh'la dolacak. İsrailoğulları'ndan birçoğunu, Tanrıları Rab'be döndürecek. Babaların yüreklerini çocuklara döndürmek, söz dinlemeyenleri doğru kişilerin anlayışına yöneltmek ve Rab için hazırlanmış bir halk yetiştirmek üzere, İlyas'ın ruhu ve gücüyle Rab'bin önünden gidecektir. "
Zekeriya meleğe, " Bundan nasıl emin olabilirim ? " dedi. " Çünkü ben yaşlandım, karımın da yaşı ilerledi. "
Melek ona şöyle karşılık verdi: " Ben Tanrı'nın huzurunda duran Cebrail'im. Seninle konuşmak ve bu müjdeyi sana bildirmek için gönderildim. işte, belirlenen zamanda yerine gelecek olan sözlerime inanmadığın için dilin tutulacak, bunların gerçekleşeceği güne dek konuşamayacaksın. "
Zekeriya'yı bekleyen halk, onun tapınakta bu kadar uzun süre kalmasına şaştı. Zekeriya ise dışarı çıktığında onlarla konuşamadı. O zaman tapınakta bir görüm gördüğünü anladılar. Kendisi onlara işaretler yapıyor, ama konuşamıyordu.
Görev süresi bitince Zekeriya evine döndü. Bir süre sonra karısı Elizabet gebe kaldı ve beş ay evine kapandı. " Bunu benim için yapan Rab'dir " dedi. " Bu günlerde benimle ilgilenerek insanlar arasında utancımı giderdi. " ( Luka 1:5-25 )

Önbelirtiler olmaksızın parıldamaya başlayan bir yıldız, bizi şaşırtabilir. Işıkların en güçlüsü, güneşin doğuşu böyle değildir; kızaran tan, onu önceden bildirir. Büyük peygamberlerin, insanlık tarihine çıkışları birer süpriz olmuştur. Vaftizci Yahya dışında, ne İbrahim, ne Musa, ne de İlyas hakkında bir ön müjdeye rastlamıyoruz. Fakat onların tümünün efendisi, doğruluk güneşi Mesih'in ortaya çıkışı ani olmamıştır. Sayısız önbildiri gelişi arifesinde, eşsiz bir şafak oluşturmuştu. Öte yandan bu müjde dolu şafağın dışındaki yerlerle ahlaksal ruhsal karanlık doruğa ulaşmıştı. Göksel ışık, kendisine duyulan ihtiyacın en şiddetli anında geldi.

Aslında Mesih'in gelişinden önce açıklanmış olan önbildirilerin tümü incelenmeye değer. Ancak yerimizin dar oluşu, onların arasından yalnızca Mesih'in artık kapıda olduğunu bildirenlerle yetinmeye bizi zorluyor.

Göğün elçileri, insanlara 500 yıldan beri görünmemişti. Ancak Mesih'in bedene girmesi yaklaşınca; elçiler, her zamankinden daha sık ve daha görkemli bir biçimde akın akın dünyamıza gelmeye başladılar. " Kralların kralı, Rablerin Rabbi insan bedeninde yeryüzüne geliyordu. "

İlk oğulu dünyaya getiren diyor: Tanrı'nın tüm melekleri ona secde kılsınlar. ( İbr. 1:6 )

Kudüs tapınağına girip, buhur yakma kurası Zekeriya'ya düş
tü. Kendisini secde eden kalabalıktan ayıran ağır perdenin arkasına geçip dua etmeye başladı. Duman ve buharın keskin kokusu, göğe doğru yükseliyordu. Birden meleklerin başkanı Cebrail'i buhur sancağının sağında gördü. Ürperdi, içine korku düştü. Ne denli doğru dindar olursa olsun melek gören kişinin ürperip titremesi doğaldır. Her doğru kişi kendisinin suçlu olduğunu bilir.Diri vicdan, sahibini pakların huzurunda ürkek kılar, en küçük bir yalnış nedeniyle onu eleştirir. Özellikle bir melekle yüzyüze gelmek kişinin titremesine yeter. Ortada, Tanrı'nın kişi üzerindeki haklarını istemek ya da suçlarına karşılık vermek için gelmiş olması endişesi var.

Bundan önceki son melek görünümü, bundan elli yıl önce Mesih'ten önceki peygamberlerin en büyüklerinden biri olan Daniel'e aynı meleğin ( Cebrail ) yine aynı amaçla gelmesiydi ( Daniel 10:5-6 ). Aynı konuda Zekeriya ile konuşması için Tanrı, Cebrail'i atadı. Bu, Mesih'in yeryüzüne gelişine göğün ilgisinin kanıtıdır. Korkudan titreyen Zekeriya'yı teskin etmek için melek, " Korkma " dedi, ona dualarının kabul edildiğini bildirdi. Oysa ne Zekeriya ne de eşi - yaşlarının ileri olmasından dolayı - nesillerinin süreceğini ummuyorlardı.

Cebrail, Zekeriya'ya, oğluna vereceği adı da bildirdi. Dahası, çocuğun hakkında konuştu. Onun yalnız anne ve babasına değil, çoklarına sevinç kaynağı olacağını, yalnız insanların gözünde değil; Tanrı katında da yüceleceğini müjdeledi. Varlığının ilk anından itibaren Kutsal Ruh'la dolacak, yaşamı boyunca pak ve Rabbin uyaıcısı olacak, Tanrısal ilginin merkez noktası olan büyük göreve başarı kazanacak: Çokları Tanrı'ları Rabbe döndürmek.

Cebrail, Zekeriya'ya bundan da yüce olanı söyledi; Vaadedilen bu çocuk, gene vaadedilmiş Mesih'in gelişini müjdeleyecek, O'nun öncüsü olup hiç bir Yahudinin dilinden düşmeyen önbildiriyi tamamlayacak. Bu önbildiriye göre İlyas, Mesih'in önünden gelip Rabbe hazırlanmış bir halk yetiştirecekti.

Meleklerin başkanı Cebrail'in ağzından duymasına karşın Zekeriya, bu müjdeyi doğrulamadı. Doğal engeller, gerçekten büyüktü. Ancak burada Zekeriya'yı kınıyoruz. Çünkü o, aynı müjdenin iki yaşlı kişiye - İbrahim ve Sara - geldiğini biliyordu. Zekeriya, müjdeyi doğrulamayınca; dili tanrı tarafından tutuldu. Aradığı kanıtı gözüyle görüp, kulağıyla duyana dek tam dokuz ay sürdü bu ceza.

Melekle bu garip karşılaşmadan ötürü rahip dışarıda çıkışını bekleyen kalabalıktan uzun süre ayrı kaldı. Dua eden kalabalık, kendilerine bereket vermesi için rahibi bekliyordu. Bu denli ağır davranasına şaştılar. Yükümlü olduğu bereketi söyleyemediğini, konuşamadığını, niçin geç kaldığını anlatamadığını görünce şaşkınlıkları bir kat daha arttı. O zaman onun Tanrısal bir görme görmüş olduğunu anladılar.

Görevi konusunda son derece titiz olan Zekeriya, başına gelenlerden ötürü ya da olan biteni eşine bildirmek için görevden affını istemedi. Görevinin günleri dolana dek bekledikten sonra evine döndü.

Eşini konuşma ve duyma yeteneğini yitirmiş bir biçimde gören yaşlı Elizabet'in o anki kederini, Zekeriya meleğin kendisine bildirdiklerini kağıda yazdığı an duyduğu dehşeti tasavvur edebiliriz. Her ikisi de, doğacak olan oğullarının müjdecisi ve yolunun hazırlayıcısı olacağı, meleğin Rab dediği Mesih'in geliş müjdesi nedeniyle her şeyi unuttular.

Öncesiz Oğul Mesih'in bedene girişi gibi üstün bir olayın ona eşlik eden başka mucizelerle donanmadan meydana geleceğini akıl kabul edemez. Zekeriya'nın müjdelenmesi, kuşkusundan dolayı cezalandırılması, Elizabet'in gebe kalışı... Tüm bunlar, daha sonra gerçekleşecek olan en büyük mucize - Mesih'in kız oğlan kızdan doğumunu doğrulamamızı kolaylaştırır. İnsanlık tarihinde, Mesih hariç sayısız önbildiri ve remzin kendisine uyduğu bir başka kişi yoktur. Nasıralı İsa'nın, Tevrat peygamberlerinin geleceğini müjdeledikleri Kurtarıcı olduğu hükmü bu yolla doğruluk kazandı. Tevrat'ı dikkatli bir biçimde inceleyen kişi, Tanrı vahyi olan bu kitapta vaadedilen Mesih'in diğer peygamberler gibi salt insan değil, Tanrısal bir kişi olduğunu görür. ( G. FORD )