Çevrimdışı

Yanımda olmadığın günler, geleceğin güne hazırlıyor beni. Yokluğuna böyle dayanabiliyorum.
Karanlıklar içinde her dakika gözlerinin aydınlık bakışlarıyla doluyor içim. Aradığım her şey orada.
Cevapsız kalmış bütün soruları gün ışığına çıkarıyor gözlerin.
Bekliyorum, geliyorsun. işte diyorum yaşamak bu.
Sevmek, seni sevmekten başka bir şey değil.
Hiç kimseyi bu kadar özlemle beklemedim. Bu kadar inanmadım hiç kimsenin geleceğine.
Onun için bir gün gelmeyeceğinin korkusu kahrediyor beni.

…

Yazıyorum, okuyorsun.
Kimbilir ne dayanılmaz acılar içindesin sen de? Nasıl her yerini, orada bir sigara söndürülmüşcesine yakan özlemler içindesin.
“Mümkün olsa hep yanında kalırdım” diyorsun. “Hiç senden ayrılmazdım, hep seninle olurdum” diyorsun.
İşte onun için sana hiç kızamıyorum ya!
Bütün isyanım çaresizliklere, bu kahpe imkansızlıklara. Bu mesafelere.
Bu zamana ve bu bizi çepeçevre kuşatan insanlara, onların pis kurallarına, beş para etmez inançlarına.
O demir parmaklıklara, ağır kapılara, kalın zincirlere, o merhametsiz, çirkin gardiyanlara rağmen seni seviyorum.
Anlatamıyorum.
…

Beni tanımadan önce yaşadığın yıllar var ya; onları da kıskanıyorum.
Düşün bensiz yaşayacağın bir dakikaya bile tahammülüm yok artık.
Bir gün güzel bileğindeki küçük saati parçalayabilirim, bensiz bir zamanı sana bildirdiği için.
Mümkün olsa bütün o dakikaları, o günleri sana yeniden yaşatmak isterdim.

Sana kıskanılmış zamanlar, mesafeler ötesinden seslenmek ne acı bilemezsin.
Seni gören, güzelliğini arzulu bakışlarla seyreden insanların da bu dünyada yaşadığını düşünmek ne korkunç bir şey anlayamazsın.
Hele seni başkaların da sevdiğini ve seveceğini bilmek ne türlü bir ölümdür düşünemezsin.
…

Ümit Yaşar Oğuzcan / Sahibini Arayan Mektuplar.

__________________