Dünyada bir tek insana inanmıştım.
O kadar inanmıştım ki, bunda aldanmış olmak,
bende artık inanmak kudreti bırakmamıştı.
Ona kızgın değildim.
Ona kızmama, darılmama,
onun aleyhinde düşünmeme imkan olmadığını hissediyordum.
Ama bir kere kırılmıştım.
Hayatta en güvendiğim insana duyduğum bu kırgınlık,
adeta bütün insanlara dağılmıştı; çünkü o benim için bütün insanlığın timsaliydi.
Sonra, aradan seneler geçtiği halde, nasıl hala ona bağlı olduğumu gördükçe,
ruhumda daha büyük bir infial duyuyordum.
__________________
''Mükemmel olmamak, tek istediğim. Dünkü kendimden daha bir şey olayım yeter;
Daha yorgun, daha verimli, daha anlayışlı, daha umutlu, daha kırgın,
daha çok şarkı bilen, daha bile erken uyanan…
Mükemmel olmanın endişesinde muhteşem şeyleri kaçırmak istemem.''