Şehitlerimiz için birkaç söz yazmak geçiyor içimden.
İçimden geçen sözleri yazıya dökmekte zorlanıyorum.
Can acıyor,tüm herkes gözümde anlamını yitiriyor.

Herkesin acısı elbet vardır içerisinde,
Şehitlerimizdir çünkü bizim,ağlanır,sızlanır.
Ama benim dayım şehit oldu yıllar önce,
O olaydan sonra şehit haberlerine pek fazla bakmamaya çalıştım.
Şehit olduğunu öğrendiğimizde memleketimizdeydik, Erzincan’da.
Büyük bir feryat yükseldi evimizden.
Rahmetli dedemin bakmaya kıyamadığım mavi gözlerinin yaşlarla dolduğunu görmüştüm.
Aynı şekilde diğerlerinin de.
Kürtçe ağıtlar yükseldi köyümüzden.
Günlerce sürdü bu.


Ben hep korktum daha can alınacak mı diye,
bu canlardan biri benim cananlarımdan olacak mı?
Bakmayın öyle,her şehit birdir gözümde.
Ama yakınınızın olması daha sızlatır yüreği,
Acısı daha çok kalır,günlerce değil;
Aylarca ve yıllarca.

Kaç gündür haberleri izliyorum,tekrar tekrar ağlıyorum onlar için.
Ne kadar anlamsız şimdi,
Aşk için yaptıklarımız,söylediklerimiz.
Saçma nedenler yüzünden kırdığımız kalpler.
Hepsi bir hiç gözümde şuan.

Yüreğim acıyor dedim acım dinmiyor sesimi duyun dedim.
Ses yok ne duyan ne sesime ortak olan var.
Bu şiir değil,
İçimi dökmek istedim.
Acım dinmeyecektir böyle,
Hatta belki kalplerinize bile sıçrar acı
Ama durmuyor kalem,
Kanatmak istiyor yaraları,
Olanları,yaşadıklarımızı unutturmak istemiyor.


Ben yarı kürdüm.
Ve bu hainler Türk Kürt dinlemiyor.
Canımızdan can gidiyor.
Artık yeter!

Ez Kurmancım.
Ji bo min nekuje!

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]



Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.