Esasen içimden geçenleri bugün konuşmadım. Olanları, yaşananları.
Hiç değerlendirmiyor, dillendirmiyor, sloganlar atmıyorum.
Çakırkeyf yaşarken, dönmüyorum birden bire al bayrağa.
Al bayrağa dönüp de, iki gün sonra geçmiyorum uçkur derdine.
İki haber izleyip de, milliyetçi kesilmiyorum iş olsun diye.
Bu sistem bozukluğundan ötürü can kardeşimi kaybettikten sonra, dökülmüyorum sokağa.
Millet temsilcilerini dinlemekle zaman kaybetmiyorum.
Ben vatanımı şehitlerle hatırlamıyorum.
Ben, anaların gözyaşlarından ötürü hüzünlenmiyorum.
Kör öldükten sonra badem gözlüymüş değil mi?
Vatan eğer bu şekilde hatırlanacaksa, yazın;
Ben vatanımı bugün unuttum.
Bu topraklarda normal hayatıma devam ediyor, sokaklarda vatan bölünmez nağraları atmıyor, eğitimimi şiddetle sürdürüyor, sigaramı tüttürürken çayımı yudumluyorum.
Ben bu vatanı sadece can kayıplarında hatırlayacaksam, aklımı kaybetmeyi tercih ediyorum