| Cevap: Sorumluluk & Vurdumduymazlik!
Güzel bir yazı olmuş.Hayıflanmam gereken yerde güldüm nedense.
Aslında sorunun kökü sorumsuzluk degil.Çevremizin bize çalışma veya yaşama hakkında müsade vermemesi..
Evet ailelerimiz (çoğu) küçüklükten bizi el bebek gül bebek büyütürler.Bizi gözlerinden dahi sakınırlar.Tamam bu sorumluluk duygumuzu gec almamızdan olabilir.Ama şunu unutmayalım,peki dışardaki tehlikeler? Bir çok aile bundan korktugu için evlatlarını geri çeker.
Ama şu var.Şimdi öyle bir devirdeyiz ki.Bir işin ucundan tutmaya kalksan sana gel bana yardım et şu işi bitirelim gibisinden bakmıyorlar.İnsanların zihin dagarcıgı körelmiş durumda.Ee hal böyle olunca kendi kabuguna cekilip beklemeye alıyorsun hayatını.
En güzel örnek benim.2 Senedir boştayım.Başvurmadığım yer kalmadı.Çogu iş yerinde işçiye ihtiyac yok,başka seyler peşindeler.Durum böyle olunca oturmaktan başka bir çagrem kalmıyor.Ama asla hazıra konmak da istemiyorum.Sabretmek emekle es degerde.Emek verirsin alırsın hakkını,sabredersin gene alırsın hakkını diyorum.
Yani çevre ayrı çalıyor müzigi insanların farklı kişilikleri farklı çalıyor müzigi.
İnsan anlaşılmaz bir varlık.
"Düşüncelerine,emeğine sağlık."
|