Çevrimdışı

Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.


Aşkı ruhlarda arayıp bulanlar çok şanslı olmalı..
Ben belli bir yaşıma kadar ruhun varlığından haberdar bile değildim..
Küçük yaştan beri anlaşmalıyım şeytanla..
Bilmezsiniz, ben bedenini satıp harama el uzatanlardanım,
Kendimi kaldırımlarda görüp üstümden geçenlerdenim..

İsmim keder anlamına gelen Asiye’dir..
25 yaşındayım henüz.
Başkalarının dediklerine göre çok güzelim..
Masum ve çocuksu yüzüm mesleğime uygun olmasa da erkekler tarafından en çok beğenilen,
Kadınlar tarafından da en çok kıskanılan benim.
Yıllardır İstanbul’da yaşamaktayım. Başka bir şehir bilmem başka bir ülke de..
Sorsan sayarım sana erkeğin en narin noktalarını,
kaba görünüşlerinin altında yatan çocuk hallerini..
Aşkla işim olmaz benim !
Çalıştırdığım beden çok küçük, kalbe yer yok.

Anne mesleği bizimkisi..
İstenmeyen bir p*çim aslında ben..
Kürtajına son dakika geç kalınanlardan.
Başka seçeneğim yoktu,
Aklım yıkanıp renkli hayallerim siyah oldu.

Kaybettiğim hayallerimi seviştiğim adamların koynunda aradım.
Hepsinin sıcak göğsünde uyuyakaldım,
Duygusal yakınlığın yasak olduğunu bile bile..
Beni kurtarmak isteyen oldu bu bataklıktan
Ama kirliydim artık ve inandığım erkekler zamanı geldiğinde zayıf noktamdan vuracaklardı beni.
Öfke ile dile getireceklerdi yaptıklarımı,geçmişimi.
Pişman olduklarında ne fayda?

Yıllardır babamı merak ettim..
Anneme sorduğumda cevabımı alamadım hiç.
Zaten annem de sevmezdi beni.
Gözlerinde şimşekler çakardı ölümümü beklerdi.
Çocuk aklıyla babamı hayal ederdim;
Uzun boylu, esmer, saçları hafif seyrekleşmiş güler yüzlü bir adam..
Hiç bağırmazdı bana hayallerimdeki babam.
Her kapı çaldığında babam elinde bir çift ekmekle gelir diye düşlerdim.
Ne yazık ki gelen hep annemi kullananlardı.
Susardım ve sesim duyulmasın diye yastığı dişleyerek ağlardım..

11 yaşındaydım kadın olduğumda.
Okul çıkışında hep koşarak gelirdim eve,
Arkadaşlarımın soruları yıpratırdı beni.
Babamı sorarlardı sonra annemi..
Soru sormayı ben çoktan bırakmıştım ve cevapları hiç olmayan biriydim.
Eve vardığımda kapımızın önünde duran iki adam çekti dikkatimi.
Annemin arkadaşı olduklarını söylediler,inandım.
Takım elbiseli olan adam,uzun yoldan geldiklerini ve evimizde dinlenmek istediklerini söyledi,güvendim.
Nerden bilebilirdim o masum teklifin tüm günahları başlatacak bir davetiye olduğunu .
Ve nerden bilebilirdim annemin borcunun bu adamlar tarafından benden fazlasıyla alınacağını.

11 yaşındaydım kadın olduğumda.
Üstümden yırttıkları elbise gibi tüm hayatımı yırtıp attılar.
Bilinmez bir boşluğa düştüm.
Kanlar boşalırken bacak aramdan,
Ağzımdan çıkan tek kelimeydi;
‘Annee ! ‘

22.09.2011
Uzun zamandır tasarladığım bir hikayedir.
Devamı gelecektir.