Kucukken anneniz, babaniz, akrabalariniz vb. muhtemelen sizede duzenli olarak sormustur.
'' Buyuyunce ne olacaksin? '' Cocuklar genelde hep asortik cevap verirler, astronot olacagim, pilot olacagim.. Biraz realist olanlarimiz doktor olacagim felan derdi. Ben kendimce hep merak etmisimdir. Cocuklugumuzdan itibaren bizim icin herhangi bir hedef belirledimi ailemiz? Veya biz hangi yas araliginda gelecegimiz icin plan yapmaya basladik? Amerikada cocuklar 6 yasindan itibaren yetenekli olduklari alanlara yonlendirilmeye baslanir, bizim ulkemizde ise bu tarz bir uygulamayi gectim, cocugun ne istedigini bilen anne babalar bile yok denecek kadar az.

Bugunku universite gencliginin haline baktigimizda icler acisi tablolar goruyoruz maalesef. Gencecik arkadaslarimiz farkli sehirlerden kalkip geliyorlar, çogunun aileleri buyuk sıkıntılar cekerek cocuklarinin okul paralarini gonderiyor, fakat gel gorki arkadaslarimiz okuldan bir haber, hayattan bir haber. Universite onlar icin ozgurluk! ten ibaret sadece. Ozgurlukten anladigimizin rahat *** yapma ve kafasi guzel evine gitme olmasi ne kadar aci. Bu gencligin bu halde olmasinin sebebi kendilerimi yoksa 18 yasina kadar cocuguna somut hicbir hedef koymamis ailesimidir?

Peki sonuc? Hedefsiz ve psikolojisi alt ust olmus milyonlarca genc insan toplulugu, Alin size OZGURLUK.

Ibrahim Celik

07.12.2010