Çevrimdışı

İntihar;

hayatin kendisiyle varolan, insan aklinin asla alamayacagi haksizliklari, yanlişlari ve daha onemlisi bilinmemezlikleri gormezden gelmeye devam etmemektir, edememektir belki de..

insani boktanliginin, adaletsizliginin farkinda oldugu bu hayata gercekten baglayacak bir şeyler ortaya cikmadan, bir şeyler işkenceyi sonsuz ve donulmez kilmadan once, cok gec olmadan selamini verip ayrilma istegidir belki..

yavaş yavaş olmeyi icine sindirememektir belki..

"bakin bu yanliş. nasil farkedemezsiniz?" diye haykirdikca aslinda yanliş oldugu gun gibi ortada olan kavramlarin insanlarin beyninde "dogru", hatta daha da kotusu "onemsiz" olarak oturmuş oldugunu daha da fazla gormenin sonucu olarak, kendinde bir hata oldugunu duşunmeye başlamaktir, bu yanlişliklar silsilesi icinde "rahatca" oturmakla kutsanmiş mutlu cogunlugu daha fazla rahatsiz etmeden cekilme istegidir belki..

yanlişlar dogrulardan fazla iken, yine de 3 yanlişin bir dogruyu goturmeye devam ettigini farketmektir. gecer not alamayacaginin sonuna kadar bilincinde olarak teslim edip cikmaktir kagidini belki.. en azindan uzerinde hala dogru bir şeyler varken..

geride biraktiklari icin uzulmemek degil, onlari takmamak degil. bu kesin. onlardan gidişini anlayişla karşilamalarini beklemektir.

cok daha kotu olabilecek bir şeyi, henuz sadece cok kotuyken sona erdirmektir.

hepsinin bir ortak yani var. acı.. hem giden hem de arkada kalanlar icin sonsuz.

__________________