Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.
Lâyezal, Yasak Mucize...
Lâyezal, imkânsıza inanan kadın. İnancının güçlülüğüyle ezber et beni.
Tenimden aktı gecenin ruh çatlatan sessizliğinin parmakları. Karanlıktan medet uman gözlerime ağlayışlarımı giydirdim. Düşsüzlüğümden yarınlar peydahlarken, dehşetinde parçalandığım ellerinin izine sokuldum. Eşkâlini verdim meleklere.
Kursağımdan dökülen cümlelerin gizli tanığı sendin. Saçlarından yapılmış mezarlara ellerimi gömerken cesedimi saklamaya salgın bir ayrılıktan başka ağrı bulamadın mı? Kirli bakışlarla konuşma bana. Ezber edilemeyen yalanları doğruluk payı doğuramayan acılarımda uyutmaya kalkışma. Kalabilseydin bütün şarkılarım öksüz, bütün ağlamalarım başlangıçsız kalırdı. Lâyezal, sana intihar süsü versem beni katleder misin?
Sana benzemeyen sonlardan ancak kendimi uydurabildim. Hüznümün dolambaçlı yollarından yüzümü toplayabildim yalnız. Sen çiçeklerin kokmazlığına inanırken, ben kokunun iman edilebilir yanına yaslandım. Anlam bölünmelerinde neden hep benim adım geçti Lâyezal?
Çığlıkla aramda sadece sitem vardı. Heceleyerek gülebiliyordum. Derim kavladı gözlerimde uyuturken kirpiklerini. Bir rüzgâr saçlarında asaletini bulurdu ancak… Ve ıslaklığı alıntı yapılamayan yağmurlar dudağında… Çiz kabrimin üstünü, irtifa kaybediyor ölümün kanatları. Kısa bir öyküde seslendirdim senin bana ait kader karalamalarını: Bir varmış, bir yârmış…
Susabilmelerin derlenmelerinden dağınık masallar topladım. Yaralarımda kanayan uçurumları kalemin ucuyla avuttum. Herkes gözlerimden başka anlamlar çıkarırken ben gözlerimin körlüğünü kalbime yama yaptım. Her nereye baksam, baktığım noktada bitti masallar. Sabahlardan cennet huşusuyla geçen yüreğimin korkaklığını emanet ettim aydınlıklara. Bir susmalık içim vardı. Onu da aşkla kaybettim Lâyezal.
Teselliden nakaratlar devşiren sözcüklerinde hummaydı ağrılarım. Bana kim olmaya gelmiştin de gidişin beni de götürdü Lâyezal?
Fişlenmiş ruhuma künyeni astın. Kendi boşluklarımda asılı kalmanın hiçbir yanı öldürmedi seni. Kırılabilirdim bütün cümlelerinin sonunda nokta yerine. Adından bir soru çıkardım, şimdi yalnızlığında kendimi bulmamaca oynuyorum. Oysa Lâyezal, yalnızlık uçsuzluk uyandıran var oluşuna rağmen, sana yapılmış bir gönderme. Gülüşüm sana ithaftır; seni bende okusunlar böylece.
Lâyezal! Aşktı; ayrılıkla başlayandı: Gidişine inanabilmek için yüzüne dua sürdüm, dudağın âmin dedi.