Çevrimdışı

Sevdaydı benimkisi bir mum ışığı titrekliğinde
Korkardım küçük bir esintinin gelmesinden
Işığımı kaybedip, karanlıklara teslim olmaktan
Yalnızlığımın ne kadar derin olduğunu görmekten..
Sevdaydı benimkisi çağlayanlar gibi akan,
Durdurulamaz, engellenemez bir nehir
Ürpertir verirdi sesi, o korkunç uğultusu
Ne yazıkki kaybolurdu gözlerinin denizine aktığında.
Sevdaydı benimkisi yanan bir kor ateş.
İçin için yanan tükenircesine..
Sıcaklığı yakıp, kül eden herşeyi
Geriye sadece bir avuç toz bırakan.
İşte böyle sevdaydı benimkisi
Farkettirmeden, ansızın başlayan
Tüm haşmetiyle yavaş yavaş eriyen.
Sen ise bu sevdanın baş aktörü
Ben ise yok olan önemsiz bir figuran..