Şüphesiz Allah’a karşı gelmekten sakınanlara bir kurtuluş, bahçeler, üzümler, kendileriyle bir yaşta, göğüsleri çıkmış genç kızlar ve dolu dolu kadehler vardır.

Orada ne bir boş söz işitirler, ne de bir yalan.

Bunlar kendilerine; Rabbinden, göklerin ve yerin ve ikisi arasındakilerin Rabbinden, Rahmân’dan bir mükafat, yeterli bir ihsan olarak verilmiştir. Onlar, Ruh’un (Cebrail’in) ve meleklerin saf duracakları gün Allah’a hitap edemeyeceklerdir. Sadece Rahmân’ın izin vereceği ve doğru söyleyecek olan kimseler konuşabilecektir.

İşte bu, hak olan gündür. Artık dileyen kimse Rabbine ulaştıran bir yol tutar.

Şüphesiz biz sizi, kişinin önceden elleriyle yaptıklarına bakacağı ve inkarcının, “Keşke toprak olaydım!” diyeceği günde gerçekleşecek olan yakın bir azaba karşı uyardık.

79 - NÂZİ'ÂT SÛRESİ
Mekke döneminde inmiştir. 46 âyettir. Sûre, adını birinci âyetteki “en-Nâziât” kelimesinden almıştır. Nâziât burada, “ruhları çekip alan melekler” demektir. Sûrede başlıca, tevhit, peygamberlik, öldükten sonra dirilme ve hesap konu edilmektedir.

Andolsun (kâfirlerin ruhlarını) şiddetle çekip çıkaranlara,

Andolsun (mü’minlerin ruhlarını) kolaylıkla alanlara,

Andolsun yüzüp yüzüp gidenlere,

Derken, öne geçenlere,

Nihayet işi çekip çevirenlere (ki, mutlaka tekrar diriltileceksiniz).

Büyük bir sarsıntının olacağı o günde o sarsıntıyı, peşinden gelen başka bir sarsıntı izleyecektir.

O gün birtakım kalpler (tedirginlik içinde) şiddetle çarpacaktır.

Onların gözleri (korku ile) inecektir.

Şöyle derler: “Biz gerçekten gerisingeriye eski halimize mi döndürüleceğiz?”

“Bizler çürümüş kemiklere döndükten sonra mı?”

“Öyle ise bu hüsran dolu bir dönüştür” dediler.

Halbuki o, bir haykırıştan (sûr’un üfürülmesinden) ibarettir.

Birdenbire kendilerini mahşerde buluverirler.