Çevrimdışı

23:23

Tek başımayım, bana bir ses konuşuyor. Eğer uyuyakalmıyorsam sonuna kadar dinliyorum. Ilık ve güzel bir ses.
Sonunda böyle karar veriyorum. Tırmalamıyor okşuyor, itip yıkmıyor, biraz eşeleyip kabartıyor.
Ve sonunda uykum kaçıyor.

Balkona çıkıp toksinlerini çıkaran kente bakıyorum.
Ve dinlemeye devam ediyorum. Yadırgamıyorum kendimde böyle bir ses duymayı.
Garibime giden, benimle "siz" diye konuşması.
Pek ciddi. Pek sevimli.

Bakın:

- Kusurlarınızı gerçeğiyle görebilmek için ne yapabilirsiniz?
Kendinizi hiç bir an unutmamak mı? Aklınız kendi aklınıza nasıl bakacak?
Kendinizden dışarı adım atıp yörenize bakmanız mümkün olsa bir köşede kendinizi de görebilecekmisiniz?
Bunların bir yolu vardır.
Hep birlikte olduğunuz kendinize sözcülük yaparken, gerçeği yansıtmıyorsanız / birgün/ yakalanırsınız.
Yalanın kendini ele vermesi için olumsuz olması gerekmez.
Yalan yalandır.
Yani, madem şiire gelecek sözümüz (şair olduğumu biliyor), söylediklerinizi bilmeden fazla konuşmayın.

Hep şunu öğütleriz: İçinize dönün.

Yaşamak / Cahit Zarifoğlu

__________________