19 Mayıs 2011, 08:51
|
#12 |
| Çevrimdışı
Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.
| The world is yours*
De bana şimdi, hangi rüzgar attı seni içimden?
Her şeyi silip süpüren bir rüzgara ayağı takılan kim varsa içime düşüyor,
Diyorum boğazımdan aşağısı uçurum..
Atın kendinizi...
Tırnaklarıma batırılan toplu iğnelerle yürümeye,
Tırnaklarıma batırılan kıymıklarla elini tutmaya çalışıyorum, dur.
Dengemi gölge oyununa çeviriyorum bir gece yarısı ve
Seni asıyorum, sesini asıyorum geceden aşağı..
Topuktan alınan kan ve,
Dolunay gibi bir yumruk, hilal gibi bir keskinlik boğazımda..
Bocalıyorum..
Tam çıkacak gibi oluyorsun, yutkunuyorum geri gidiyorsun.
Ses tellerime bağlı bir kukla gibi konuştukça oyun devam ediyor.
Oyun bitmiyor,
Bırak canım acısın, kanasın yaram, sarmasın kimse sarılmasın.
Ben hallederim...
Ne oluyor ve hatta niye yapıyorsun deme çünkü,
Sana inanıyorum ama güvenmiyorum.
Sana güvendiğim zamanlar ise kendime inanmıyorum,
Hallederim ben dur..
Allah'a inanıyorum ya onun gibi,
Cehenneme atmayacağı garantisini vermiyor kimse.
Hem dinle.
Kukla seni seviyorum, seni seviyorum,
Çünkü bunu ispatlayamıyorum...
Çünkü bu,
Kar tanesine konan ilkbahar gibi, alışılmadık...
Alışamadık da zaten içine bir şeyleri attıktan sonra,
Kendilerini zarf gibi kapatıp gidenlerin üstünde pul gibi yapışıp gitmeye...
Oysa ben kusura bakma,
Elime şimdi ulaştı demek isterdim...
Mektup yerine koyarsam aşkı...
Ve demek isterdim bunun üzerine,
Arı kovanına bırakılmış koza gibi şimdi, bir annenin karnında hayata başlamak...
Binlerce iğnenin arasında çıkmaya çalışırken,
Kanatlarımız daha doğar doğmaz delik deşik,
Ve üstümüz başımız kan, üstümüz başımız çırılçıplak.
Artık,
Hiç kimse birinin içinden gittiği için pişman olmayacak,
Annesinin içinden gittiği kadar..
Buna başlamak deniyorsa hayata, durma, başlayalım...
Dinle, başlayalım, demek isterdim..
Dinle...
|
|
|  |