Çevrimdışı

Seni unutuyorum.Bu defa unutmak istemiyorum, unutuyorum.Öyle zor değil yada imkansız gelmiyor gözüme.Eskisi kadar canımı yakmadığına göre ? Unutmakta imkansız değildir öyleyse.Ne seni görmem nede sesini duymam küçük bir sızı dışında bir şey bırakmıyor içimde.Düşünme sakın; bu bir başkasının sayesinde (!) Yalnızım ve öylede kalacağım.Kimseyi istemiyorum.Düşünme sakın; Bu seni özlediğime (!) Sadece artık ‘güvenmiyorum’.. Yada senin söyleminle artık ‘küçük’ bir seni seviyorum’a yada verilen sözlere gözümü boyamıyorum.Niye mi !? Hiç birinde gerçeklik hissetmiyorum.Niye mi !?
Çünkü hepsindeki amaç tek biliyorum.‘Yalnız kalmamak öylesine’.İşte bende buna gelemiyorum.Ve anlıyorum ; Gerçeklik kalmamış kimsede, gözlerinde bile ..