29 Mart 2011, 15:46
|
#2 |
Çevrimdışı
Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.
| Cevap: Hêг πêysê.
[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] Yüzüme düşürdüğüm saçlarımla saklıyorum utancımı.. Şafak sökerken üzerime dökülen acıların kırıntılarını topluyorum - biriktiriyorum avuçlarıma.. Yetinmeye çalışıyorum elimde kalanlarla - daha çok susuyorum.. Daha çok özlüyorum.. Saplanıyor beklenmedik bir zamanda ateşin okları bedenime! Senden gelen her şeye razı olan umutsuz bir kadınım bu gece.. Sev beni ya da seviş.. Ama benim ol.. Ölüme yürüdüğüm yolda sen tut elimi son kez.. Nefesinle hayat olmayı beceremedin bana ellerinle mezar ol! Yağmurlu havada o dar sokağın köşe başında bekle beni yine.. Şemsiyemi alıp geliyorum salına salına.. Gözlerine bakıp son kez demeye geliyorum.. Üşüyorum adam.. Ellerimi uzatacakken sen kayboluyorsun.. Eskiden gözlerini kaçıran adamın sesi de çıkmıyor artık! Gözlerimi açıyorum.. Günaydın yalnızlığım - ne güzel bir sabah değil mi?» Melodram. İnsanlar ne kadar garip.. Küçücük dünyada büyük oynuyorlar, sanki gideceğimiz yer aynı değilmiş gibi hırs bürümüş gözlerini.. Kalp kırmayı kolay sanıyorlar ve sandıkları gibi de oluyor - acımadan kırıyorlar.. Pardon söze başlarken insan mı demiştim, özür dilerim.
__________________ If you can't measure it, it doesn't exist. |
| |