| Cevap: İçini dök! / Yaprak Dökümü
Sonbaharın hırçın rüzgarlarının arasındayım şimdi,
Yaprak döken kuru bir ağaç gövdesine tutunmuş ruhum, bitmemek için direniyor,
Direndikçe bitiyor, tükeniyor.
Boş olduğunun farkında değil savaşının,
Olmasa da farkında, yaprak dökümü zamanı hayatta.
Her esiş bir sarsılış bedenimde,
Her yaprak dökümü bir kopuş,
Her düşen yaprak bir parça götürüş ruhumdan.
Canım yanıyor,
Çırpınıyor, çırpındıkça dökülüyorum hayattan.
Her şey bir gidişin tasviri,
Benden, bedenimden.
Sonunda bensizim...
|