| Cevap: İçini dök!
Aynaya bakıyorum, ben; ben olmaktan çıkmışım.Uzun zaman sonra bir arkadaşımla görüştüğümde konuşmalarımda kendimde anormallik hissediyorum.Eskisi gibi de-ği-lim.Olamıyorum.Evet ben bunun sebebini çok iyi biliyorum.Ama yapamıyorum .Aslında ben yettiğinden fazla pasif ve ezik birisiyim.Mutlu olmanın yolunu bile bile mutsuzlukta boğuluyorum.Kendi kendimi bu hayta itiyorum.Nedenini düşünüyorum bu benim hayat felsefem diyebiliyorum.Herkesin kendine göre doğruları ya da yanlışları vardır.Muhtemelen böyle birşey olsa gerek diyorum...Kendimi tanıyamadığım gibi birde yeminler tutamaz oldum,boş vaatler,boşa çabalar oldum. Yine söz vermiştim,yine tutamıyorum...
__________________
"Tempora mutantur et nos mutamur in ilis" |