| Şerefe
Neresinde yaşıyorum hayatın?
İstediklerimin neresindeyim?
Sepetin en dibine atılmış oyuncak robotum sanki
Değerini yitirmiş, kolları eksik
Neremden tutsam elimde kalıyor
Üstüm başım pis içinde
Umutlarım kir…
Hangi hüznüme yama yapsam
Diğer yanlarım yağmalıyor,
Yanaklarıma yağmurlar yağıyor
Gözlerimde Ankara’dan bir kış akşamı…
Evini bulamayan ayyaşlar gibiyim.
Dört dönüyorum kendi dünyamda
Yanaklarımda yanlış adrese giden
Teslimatçının mahcubiyet kırmızılığı
Ya güçlü olmalıyım
Ya güçlü görünmeliyim…
Yarım perde yaşıyorum tiyatrosunu sergilemeliyim akbabalara…
Ellerim kan lekesi hep,
Gözlerim,
Sözlerim,
Ruhum…
Hoş geldin Yalnızlığım…
Buyur, geç otur eski dostum…
Az evvel yüreğimi parçaladım,
Ve her zaman yaptığım gibi
Kaybettiklerimin şerefine içiyorum.
Şerefe…
|