Daha dün çocuktum oysa,
daha dün masumdu bir yanım
şeytanlar oynaşmazdı içimde.
Sol’um vardı;bilmediği kimsenin.
Çocuk olmak;
çamurdan evler yapmaktı,
bulutları süper kahraman ilan etmekti,
hayal gücüydü.
Hayal ettikçe güçsüzleşmek değildi yani.
Olmayan şeylerden korkmaktı belki çocukluk,
çığlık atmaktı.
Korkutmak için korkuların arkasına saklanmazdık,
içimizin ses telleri kopmuş değildi daha.
Platonik aşklar edinirdik, kendimize bile söyleyemediğimiz.
Bilmeyeni de gözümüzden sakınırdık.
Herkesin gözüne sokulmazdı aşk.
Herkese değildi yani, herkesle değildi.
Büyümeseydim ya anne?
Sokağa salmasaydın beni hiç,
zincirleseydin yatağa,
işkence yapsaydın mesela,
işkencelere salmasaydın ya beni..
Her kadın senin gibi değil..
Zıkkımla besliyorlar beni,
nefret veriyorlar damardan.
Suçlu kim şimdi söylesene baba?
Gamze GEDİK