Yokluğa Dair
Sen yoksun ya yanımda,
O çok sevdiğim İstanbul bile
Yer çekimine yenik düşen bir kuş kadar çaresiz boyun eğişlerde...
Hani yoksun ya sen burada,
Bütün yazlar kış, bütün kışlar kurak,
Gök yüzünü kapamış kara bir peçeyle, tüm bulutlar yerde...
Yoksun ya sen,
Yatağım buz kesiyor güneşli gecelerde,
Battaniyem bile lanetledi sensizliği, ısıtmıyor kahpe!
Hani sen yoksan diye,
Tüm inançlarımı astım duvara çivilerle,
İbadetini arayan, sana aç bir kalple yanına gelip,
Secde ederim diye önünde, sevgiyle.
Hani,
Yokluk bir bakıma varlığıdır ya insanın,
Öyle yoksun işte.
Aslında, öyle bir varsın ki içimde,
Kadehime and koyup içiyorum gizlice;
'Varlığın varlığıma armağan olsun,
Ne mutlu seninle atan kalbe!'
MerveCeylan.