Çevrimdışı

Günlerden birinde Mecnun'u bir duvarın üstünde, ayaklarını sallandırmış otururken gördüler. Ker---ten duvarun üstünde gayet neşeli ve bahtiyardı. Kendince konuşuyor, işaretleşiyor, kah gülüyor , kah ağlıyordu. Gelen geçen bu hale bakıp alay etmedeydiler. Niahayet bir gönül eri oradan geçti. Bakınca Mecnun'un yanında Leyla'nın oturmakta olduğunu gördü. Başkasına gizli olan ona açılmıştı. Şükretti:

"Bir ömür koşup durdum.. Çok da yoruldum... Ama sonunda bu ikisinin mutlulukla bir araya geldiklerini gördüm!.. Çok şükür..."

(İskender PALA/ Katre-i Matem)