O kadar çok konuşasım var ki,
O kadar çok bağırasım.
Eski kabadayılar gibi,
Ayık kafayla sarhoş taklidi yapasım,
Naralar atıp ana avrat sövesim var.
Omuzlarımda hayalini taşıyasım var,
Malum başımın üstünde yerin var.
Parmaklarımı kırasım var,
Öyle bir yazasım var ki adını kaldırımlara,
Kağıtlara, duvara...
Hatta dilimi de koparasım var,
Herkes konuşurken susuyor edebsiz.
Tek kalınca da adını yiyor durmadan.
Çok şey yapasım var,
Hiç birşey yapasım yok.
Bu ne biçim ruh halidir Allah'ım.
Ayakta işemek gibi,
Üstüme başıma bulaşmış "Aşk"
'O'na mekruh muyum ki acaba ?
Gusül alasım da var topraktan.
Hava sağuk nasılsa,
Altına giresim de var yeryüzünün.
Utancımdan değil,
Malum topraktan geldik bir selam vermek için...
Topraktan geldim sana gidiyorum,
Ulan ölesim de var,
Şöyle afilli bir ölüm,
Çok da yakışır bana fiyakalı bir son bölüm.