Yıkanmam Gerek Anne ( Sansürsüz )
kış geliyordu heryer çamur çaylaktı, annem ayağının altnına almış cenneti, cehennem gibi kızıyordu suratıma suratıma, eve üstüm başım çamur içinde gitmiştim.
Bir saatlik futbol zevkinin bu kadar ağır bedelinin olacağını tahmin bile etmemiştim.
Tuttu kolumdan soktu beni banyonun soğuk fayanslarına, üstüm başım ıslaktı, üşüyordum açıkası.
-Anne.. diyordum.
-Sus.. diyordu.
çok sinirliydi.. Beni bir güzel yıkadı, tertemiz oldum..
Aklıma geldide..
-Anne..
üstüm başım aşk, ayrılık içinde, ruhumun yıkanması gerek..
Bir kaç senelik aşk'ın ömrüme mal olacağınıda tahmin edemedim,
kendimi halen çocuk gibi hissetmeme sebep oluyor bu sahne anne !..
hataydı baştan beri anne, senin gibi sevdim sevgiliyi..
dedim ki; 2. kez doğdum senin kucağında sevgilim..
ama sen temizledin adam ettin, diğeri içine sıçtı bok etti !...
aylardan ağustos ama içimde fırtınalar var, kış hiç gitmemiş gibi, sanki büyük bir istekle batıyor güneş alelacele,
ve gece o kadar şehvetliki bana karşı, karanlığıyla övünüp duruyor, kork/muyorum anne,
ama karanlığın bana karşı platonik duyguları var, kasvet giydiriyor hergece,
bana iltifatlar yağdırıyor hece hece sabah ezanına dek !
yaşadıkça olgunlaşıyor insan,
herşeyi daha iyi anlıyorum artık.
2. annem bir
..ymuş, bilseydim anne demezdim istemeden çocuğu oldum ..