Sevmek bende ibadetken
Sende olağan, düzmece sözlerden ibaret bir ihanet.
Ben aşk kılarken her vakit seni
Tanrı tüm sevapları sana yazdı.
Bana kızmıştı belli ki
Çünkü ihanetimdin sen O’na.
Bunu en iyi O bilirdi.
“O” diye başlardım her gece duaya, O diye bitirirdim…
ve Tanrı iyi bilirdi O’nu,
kıskanırdı beklide.
Hele gözlerin, sanki onlardan ilham alınarak yaratılmıştı kainat
Oysa ne deniz mavisiydiler ne de doğa harikası bir yeşil.
Olağan bir kahveydiler sadece… Benimle hiç olmayan bir kahve…
Değseydi eğer gözlerin özlerime, tenin tenime…
Yo, hayır değmemeli
Değmemeli, kanatlarım yok benim henüz,
süzülemem ufka umarsızca.
Henüz bir uçurtmam bile yokken, gelmemelisin, değmemelisin bendime.
Ya sende kanatları kır gel, beraber ölelim
ya da beni de uçur o uçsuz bucaksız ufkuna.
Uçur ben sessizce ölürüm avaz avaz…
Sen varken yanımda, ne güzel ölürüm ben,
Ne güzel…