Çevrimdışı

Ağlıyorum. İki damla mı aktı gözümden yaş, yoksa sel mi oldu sessiz çığlıklarda, hıçkırıklarda boğularak? Haykırmak istiyorum, avazım çıktığınca çığlık atmak istiyorum. Yapamıyorum! Artık onların bile gücü kalmadı; gözyaşlarım bile daha yere düşmeden tenimde kayboluyorlar. İsyandalar bugün. Ağlıyorum ama bir sebebi var mı bilmiyorum.

Düşündüm, belki dakikalar, belki saatlerce sürdü. Zaman kavramını yitirdim o an. Düşündüm, isyanım vardı kendime, bu hayata, yaşama. En önemliside içimdeki yalnızlığa. Yalnızdım, yapayalnızdım içimde. Canım acıyor. Duyuyor musun sesimi? İçimdeki isyanın çığlıklarını? Sanki alevler arasında kalmış yüreğim. Ne beni anlayan, ne de sesimi duyabilen var. Her gördüğüm bir çift gözde yardım istiyor gözlerim. Anlatamıyorum kendimi, neler hissettiklerimi.

Gözlerimi daldığım uzaklardan kaldırıp, gökyüzüne çevirdiğim an, zifri karanlıktı gök. Tüm yıldızlar aydınlatıyordu geceyi. Baktım her yıldızın bir arkadaşı vardı. Yanıp yanıp sönüyordu her yıldız. Sanki dans ediyorlardı. Onlar bile yalnız değildi. Gökyüzünün iki yüzü varya hani. Mavi olanını Güneş, siyah olanını Ay ve yıldızlar aydınlatır. Ya benim karanlığım? Benim karanlığımı aydınlatan tek bir yıldız yok hayatımda.

Yıldızı olmayan bir gece gibiyim.