Benim annem sarayla layık, çünkü….. veya benim annem yılın annesi olmalı, çünkü….. diye başlayan yarışmaları hepimiz duymuşuzdur.
Birçoğumuzun çocuğu da “belki birinci olurum ve anneme hoş bir sürpriz yaparım” düşüncesiyle bu yarışmalara katılıyor.
Benim oğlum da eminim bu yarışmalara katılıp, benim hakkımda güzel sözler yazmak isterdi. Ama o bunu yapamaz; çünkü konuşamıyor, kendini ifade edemiyor, en önemlisi o bunu akıl edecek düşünce kapasitesine sahip değil. Benim oğlum ağır engelli serebral palsili (spastik) bir çocuk.
Anneler hiç karşılık beklemeden evlatlarını büyütürler ve hayata hazırlarlar. Bilirler ki bir gün gelecek evlatları kendi ayakları üzerlerinde duracaklar.
Okuyup “adam” olacaklar, kendi yuvalarını kurmak için kuş olup uçacaklar. Bunları görebilmek ümidi ile her anne bir çok fedakarlıkta bulunur evladını yetiştirirken.
Peki, engelli bir çocuğu olan anne hangi ümitle büyütür evladını hiç düşündünüz mü? Sanmıyorum…. Ben size bunu anlatayım…
Benim oğlum uzun süre oturamadı. Onun oturabilmesini ümit ettim. Şu an 11 yaşında, ancak destekli oturabiliyor. Yürüyebilmesi imkansız.
Oğlumun çene kasları ve dili düzgün çalışmadığı için düzgün konuşamıyor. Onun bana anne demesini ümit ettim.
Dört yaşında “anne” diyebildiğinde ne kadar mutlu olduğumu anlatmaya kelimeler yetmez. Yutma sorunu olduğu için düzgün besleyebilmeyi ümit ettim.
Ama maalesef bu güne kadar başaramadık. Bu sorun yüzünden çok zayıf bir çocuk. Ağzının suyunun akmamasını ümit ettim. Ümit ettim belki o zaman kimse tiksinmeden topluma karışabiliriz diye……
Bizim evlatlarımızdan beklentilerimiz ne kadar basit değil mi? Üstelik biz onlara sadece belli bir yaşa kadar değil ömrümüz yettiği kadar kol kanat gereceğiz
Ya bizden sonra ne olacak evlatlarımıza? Sonrasını düşünmek bile istemiyorum…..
Canım Anneciğim Demiyor
Bu gün anneler günü
Bende bir anneyim
Yavrum bugünümü kutlamıyor
Boynuma sarılıp öpmüyor
Çiçekler toplayıp koklatmıyor
Canım anneciğim demiyor…
Oysa ona ne emekler harcadım
Karnını doyurup üstünü pakladım
Hizmet edip sırtımda taşıdım
Hastalandı başında bekledim
Uyusun diye ninniler söyledim
Canım anneciğim demiyor…
Benim yavrum konuşamıyor
Yaşıtları gibi koşup oynayamıyor
Düşünce kalkamıyor
Yemeğini kendi yiyemiyor
Benim yavrum engelli
Canım anneciğim diyemiyor ki…
Özlem ŞEKER